نجوم وفضا

چهار میلیارد سال پیش، سیاره مریخ مانند زمین از میدان مغناطیسی برخورداربوده؛ اما این برخورد به همراه چهار سیارک 2400 کیلومتری دیگر، تاثیرات مخربی بر روی سنگ‌های داغ درونی و زیر سطح سیاره داشته و با از بین بردن میدان مغناطیسی آن، این سیاره را کاملا بی‌پناه و در معرض تابش مستقیم خورشید قرار داده است.

فلات‌های عظیم برخوردی، همگی بین 4.2 و 4.1 میلیارد سال قبل روی داده که در همان زمانها، ‌میدان مغناطیسی سیاره نیز از بین رفته است.

پهنای حوزه برخوردی هلاس، حدود 2092 کیلومتر و عمق آن 9.5 کیلومتر بوده که با لایه‌های بازمانده‌های برخورد محاصره شده است.

جیمز رابرتز از دانشگاه جان‌هاپکینز به ساخت یک نمونه رایانه‌ای از اثرات حرارتی برخوردهای عظیم پرداخته و دریافت که یک سیارک احتمالا منجر به یک حرکت مواج شده که ترمیم آن حدود 100 میلیون سال طول خواهد کشید. این در حالی بود که سرعت برخورد این سیارک بسیار بالاتر بوده و هر 25 میلیون سال یک سیارک با مریخ برخورد می‌کند.

ترکیب این برخوردها منجر به تغییراتی در مریخ شده که ترمیم آنها ممکن نیست.

محققان این برخوردها را منجر به شکل‌گیری پنج فلات بزرگ غالب بر تاثیرات برخوردی بر پویایی جبه خوانده‌اند. یک برخورد با چنین اندازه‌ای می‌تواند کل حوزه جریان جبه را تغییر دهد.

به گفته محققان، فاصله میانی بزرگترین برخوردها در حدود 25 میلیون سال، بسیار کوچکتر از زمان اولیه ترمیم برای یک برخورد است که 100 میلیون سال تخمین زده شده است.